Vandaag zou mijn vierde dag op de vrachtboot geweest zijn. Zóu,… als de rederij me had willen meenemen.
Maar dat is dus niet het geval.
Maar niet getreurd, het overzetbootje dat ons in Oostende van Wester- naar Oosteroever bracht, bood ook een schitterend uitzicht over de zee. Het is niet het ‘Grijs – streep – blauw’ beeld waar ik naar verlang sinds ik de dagboeken van Ward Hulselmans heb gelezen over zijn eerste zeereis met CptnZeppos, maar het is evengoed genieten.
Evenals de koffie met croissant in Hotel Du Parc, de stralende zon en de wandeling langs de murals van de Crystal Ship Tour.
Dat grijs – streep – blauw komt later wel een keer.
Voor nu was dit nachtje Oostende alvast een prima eerste ervaring met ons busje op stap. Al vroor mijn neus er bijna af in de ijskoude vriesnacht, onder de dekens was het lekker warm. Je moest alleen oppassen om niet te dicht bij de rand van het bed te komen (wat niet meevalt als je met zijn tweeën in een bed van 120 centimeter breed ligt), want in dat bovenbed onder het hefdak lig je uiteindelijk gewoon maar in een tentje. Meer dan een zeildoek zat er dus niet tussen ons en de vrieskou.
Aan de ene kant dat tentzeil, aan de andere kant een warm lijf. Precies goed.