Een onderhoudsarme tuin, dat hadden we de tuinarchitect nu bijna twintig jaar geleden gevraagd, toen we hier ons stulpje gebouwd hadden en de tuin aangelegd moest worden. We hebben een heerlijke tuin, dat is een feit. Maar onderhoudsarm is hij zeker niet. De rijen knotwilgen, platanen en hazelaar brengen elk jaar flink wat snoeiwerk met zich mee, en ook de hagen en de hortensia’s vragen het nodige onderhoud.
Toen ook dit jaar al het snoeiwerk gedaan was en de enorme stapels takken wachtten op een ritje naar het containerpark, hebben we er dan maar een teambuildingsdag van gemaakt met het gezin. ‘Takkendag’ dus.
Met het hele gezin, waarvan er uiteindelijk maar vier overbleven, want zoals dat gaat: andere verplichtingen bleken dringender en belangrijker dan de stapels afgezaagde takken.
Maar die vier hebben wel kei- en keihard gewerkt, petje af!
Hard werken vereist goed eten, en die taak had ik op mij genomen. Al op woensdag had ik de starter die al een paar maanden ongebruikt in de koelkast stond eruit gehaald met de bedoeling die weer tot leven te wekken om zodoende stevig voedzaam zuurdesembrood te bakken voor al die harde werkers.
Dat hebben we geweten!
Op de starter lag een laagje grijsbruin donkerkleurig vocht dat stonk naar stal, oude kaas, mest en nog wat andere ondefinieerbare geuren die, volgens mijn dochter dan toch, onverdraaglijk waren. Ik moest haar gedeeltelijk gelijk geven.
Maar zoals het in mijn zuurdesembakboek te lezen valt in het hoofdstuk ‘Leven met je starter’: ‘Dit is geen ramp – hij is niet dood, alleen een beetje uit balans. Gooi driekwart van het mengsel weg, voeg ongeveer 100 ml water en 100g bloem toe en roer. na een dag is de balans hersteld en is je starter weer bruikbaar.’
Zo gezegd, zo gedaan. Op woensdag, donderdag én vrijdag heb ik de starter volgens deze aanwijzingen gereanimeerd, mijn dochter is net niet over haar nek gegaan van de geur die al die dagen in huis heeft gehangen (ik goot steeds een deel van de starter in het toilet en liet de pot daarna in de badkamer weer lekker op temperatuur komen), en op vrijdag was het mengsel weer helemaal in balans en bruiste het van geluk. Vrijdagavond kneedde ik deeg voor twee broden, en liet het deeg in hun rijsmandjes de hele nacht rijzen.
Zaterdagochtend brak takkendag aan met een stralend zonnetje, en al om acht uur stonden twee geurige prachtige zuurdesembroden kraakvers klaar om de hongerige magen van de werkers te voeden. Die werkers lagen nog lekker in hun nestje, en terecht want zaterdagen dienen ook om uit te slapen.
Ik begon alvast aan het pizzadeeg. Dat deeg moet vervolgens twee maal drie uur rijzen. Zuurdesem vraagt geduld.
Zo had ik nog genoeg tijd voor koffie en de weekendkrant met een verse snee beboterd zuurdesembrood daarbij. Een heerlijker lekkernij bestaat niet. Dat leverde een mooi stilleven op.
Ik had zelfs nog tijd over voor een ander klusje: de berg tassen nog eens flink uitdunnen. Takkendag of tassendag, het zijn tenslotte maar twee letters verschil en ze leveren allebei weer een hoop rust en ruimte op.
Maar terug naar de takkenklus.
Tegen elven arriveerden de hulptroepen, klaar om erin te vliegen. Eerst koffie en paaseitjes van Leonidas. (ik móest hun nieuwste smaak cookie dough proeven nadat ontelbare reclameborden daarvoor mij het water in de mond hadden doen lopen. Smaaktest: best oké maar ook geweldig nu ook weer niet.)
En dan aan de bak. De kluslijst was lang: een grote stapel van de dikste takken in mootjes hakken (of zagen) tot kachelhout, de klaarliggende stapels takken en snoeiafval naar het containerpark brengen (wim had het grootste deel hiervan al in de afgelopen dagen gedaan), het werkhok van nummertje twee uitmesten (hij klust er al lang niet meer, het meeste kon direct in de vuilbak of naar de kringloop) en er een hangplek van maken waar nummertje drie met haar vriendinnen kan chillen, en tenslotte het houtkot buiten helemaal uitladen (oudste en droge hout naar binnen voor de kachel) en weer inladen met het verse hout onderin.
Schoondochter viel uit de hangmat, na bijna twintig jaar bleken de palen zo rot als een mispel, dus de palen die nog overeind stonden hebben we ook maar direct weggehaald. Schoondochter heeft er gelukkig geen blijvend letsel aan overgehouden.
De tijd vloog, er werd keihard en met goeie zin gewerkt.
’s Middags maakte ik bruschetta’s met het verse zuurdesembrood, en daar kwamen we mee toe tot ver in de avond. Zo’n stevig brood vult goed. Pas om halfnegen ’s avonds zaten we eindelijk aan de zuurdesempizza’s.
Het was een heerlijke dag. Iedereen voldaan over het geleverde werk, besloten we de dag met een Aperol rond de vuurschaal. Hout was er genoeg om het vuurtje hoog te doen oplaaien.
Tot zover het verslag van takkendag.
Met vriendelijke groet,
uw takkenwijf
Wat een heerlijk gezellig relaas alweer! Je ruikt het hout en proeft het brood tot hier!
Het nuttige en het nodige met het aangename en culinaire combineren:-)
Sommige mensen slagen daar wonderwel in:-)
??
Onderhouds arm, onze zoon wil de tuin ook onderhoudsarm, maar wel met de nodige planten erin….als je niks wil, moet je plastic bomen en planten nemen! En dat is ook geen gezicht!
?