In het leven zijn er dingen die ik doe en dingen waar ik over schrijf.
Dingen die ik doe maar waar ik zelden over schrijf: werken, mediteren, lezen, eten, plasma geven, yoga en praten met mijn kinderen. Dingen waar ik over schrijf: zwemmen, wandelen, de kat en de hond, uitstapjes met ons busje, mijn kinderen toen ze nog klein waren en het nog niet erg vonden dat ik over ze schreef.
Toch zou ik soms beter wél schrijven over de dingen die ik doe zonder dat ik erover schrijf. Over dat mediteren bijvoorbeeld. Laatst hoorde ik namelijk acteur Peter De Graef (die al heeeeel veeeeeel meditatie-uren op zijn teller heeft) over mindfulness, en dat was zo inspirerend dat ik de pen dan toch ter hand genomen heb en de opgedane kennis bij deze graag met jullie deel.
Drie zaken trokken mijn aandacht: het introductietekstje in de nieuwsbrief dat interesse voor zijn lezing moest wekken, de theorie over de drie soorten van kennen die de acteur uit de doeken deed en het schoeisel waarmee de heer De Graef het podium besteeg.
Het intrigerende introductietekstje knip en plak ik hier rechtstreeks van de site van de Mindfulnessvereniging, die de lezing organiseerde, want meer to the point dan dit wordt het niet.
De titel van de lezing was: Het verhaal waarin we leven. En de tekst daarbij luidde als volgt.
‘We hebben allemaal, vaak zonder dat we dat weten, een verhaal verzonnen over hoe alles ineen zit. Een verhaal waarin de grote vragen van het leven worden beantwoord of op z’n minst een plaats krijgen. Wie ben ik? Is er leven na de dood? Wat is de bedoeling van het leven? Bij ieder mens komen die vragen langs en worden ze behandeld. Al is het alleen maar in de zin van: Dat is een mysterie. Dat kunt ge niet weten. Om op die manier de handen vrij te hebben en zich bezig te kunnen houden met wat we wél kunnen weten. – carrière, relaties, zonnepanelen, barbecuerecepten etc. – Wàt ook het verhaal is dat we onszelf vertellen; van één ding kunnen we zeker zijn. Het is niet waar! Het klopt niet!? Geen enkel verhaal! Van niemand! Toch gebruiken we dat innerlijk verhaal als richtingaanwijzer, als kompas waarmee we in het leven orienteren. We navigeren dus op een kompas dat niet klopt. Wat is daar aan de hand!?’
Zeg nu zelf, dat is een goede vraag, nietwaar? ‘Wat is daar aan de hand?’
Niet dat ik het ná die lezing nu wel weet, maar zeker weten dat het verhaal dat we onszelf voortdurend vertellen niet klopt, dat alleen al maakt ons wijzere en bewuste mensen. Je trapt er niet meer zomaar in, in al die verhalen die we onszelf wijsmaken. Geloof niet wat je denkt, het is de waarheid niet.
En of wat we vervolgens denken te weten over carrière, relaties, zonnepanelen en barbecuerecepten de waarheid is, ook daar valt nog wel een boompje over op te zetten.
De introductietekst had me zo nieuwsgierig gemaakt om te gaan. Punt twee dat die middag vervolgens mijn aandacht trok: de drie soorten van kennen waarover wij als mens beschikken, maar waarvan we er meestal maar één gebruiken en vertrouwen: het kennen en weten van het brein. De wetenschap, de theorieën, de boekenwijsheid…
Daarnaast bestaan er nog wijze vormen van kennen en weten, maar die blijven meestal onderontwikkeld en vooral onbenut. Met name de wijsheid van het hart: onze intuïtie, en de wijsheid van ons lichaam: ervaring. Mindfulness en meditatie brengen ons precies daarmee terug in contact, herstellen de verbinding met die sterke vormen van kennen en versterken die wijsheid om gezonder, bewuster en gelukkiger in het leven te staan.
Peter De Graef had voor deze theorie van het kennen zijn mosterd gehaald bij Steiner. Ik vond het bijzonder boeiend en vooral herkenbaar: door al mijn jaren mindfulness en zen heb ik ervaren hoeveel wijsheid ons lichaam te bieden heeft. En hoe weinig gebruik we daarvan maken. Met mindfulness valt daar een wereld te winnen.
En dan was er nog één detail dat mijn aandacht de hele middag vastgehouden heeft: de blauwe Crocs die De Graef met zwierige flair droeg onder zijn mooie blauwe kostuum met daaronder wit hemd en wit giletje.
Een mens die Crocs kan dragen onder zijn kostuum zonder zijn geloofwaardigheid te verliezen, ook dat is het mysterie.