#17 radeloze dokters

Als vandaag een vis was, gooide ik hem terug in zee*

Ik nam eergisteren pas de tijd om naar de Telefacts-documentaire** te kijken over het begin van de Corona-epidemie. Die liet me verslagen achter. Ik was geschockeerd door de beelden en filmpjes van radeloze artsen die wanhopig en soms buiten zinnen zijn door de ellende waardoor ze overspoeld worden. De lichamen van mensen die in de ziekenhuisgangen gestorven zijn, blijven liggen omdat niemand tijd heeft om ze op te halen, omdat ondertussen nieuwe patiënten blijven toestromen. Een arts roept in de telefoon dat iemand hem maar moet doodmaken als er nog mensen bij gepropt worden.
Patiënten die de ziekenhuizen binnenkomen, reageren ontzet op wat ze daar zien.
Collega’s zo ontredderd te zien, hoe ver ze ook waren, raakte me diep.

Daar bovenop kwam gisteren het nieuws over het overlijden van het meisje van twaalf in Gent. Ook dat kwam hard binnen.

Er was tegenwicht nodig. Dus stopte ik even met nieuws kijken, kranten lezen en mails checken.
Ik kroop dicht tegen mijn dochter aan die naar de docufilm ‘De Stig’ was beginnen kijken. En daar voor mijn ogen ontplooide zich een wereld aan troost. Wat een mooi mens, wat een moed, wat een veerkracht, wat een optimisme en positiviteit. Gevraagd naar het leukste moment van alle bijzondere gebeurtenissen sinds zijn herstel, antwoordde hij ‘Het leukste was een pannenkoek gaan eten met Victor. Die was echt lekker.’ Die Victor Campenaerts had net het werelduurrecord verbeterd en die pannenkoek op de pannenkoekenboot in Dessel had Stig hem daarvoor beloofd.
Campenaerts had dat record dan ook binnengehaald door zich tijdens het rijden steeds voor te houden: ‘Stig heeft ook afgezien. Ik ook dan. Komaan, ik moet doorgaan.’

Kwistig gooide Stig nog wat andere wijsheden in het rond. Toen het er bijvoorbeeld over ging of hij al aan zijn plafond zat qua herstel: ‘Ja, dokters… Maar wie heeft gelijk? Ik.’
‘De dokters hebben ongelijk?’ vraagt documentairemaker Eric Goens.
‘Ja. Ik denk het wel’ antwoordt Stig beslist.
Deze zalige eigenwijzigheid toverde een lach op mijn gezicht. Stig mag dat zeggen.
Maar waar ik vooral van onder de indruk was, is wat Stig zegt als hij naar de Tour aan het kijken is en Goens hem vraagt: ‘Denk je niet: ik hoorde daar nu te rijden?’
Waarop Stig dat met één haal wegveegt: ‘Nee, want dat is verloren energie.’

Al dat moois belichaamd in die ene prachtige mens, was meer dan genoeg tegenwicht tegen alle corona-angst. Met een goed gevoel ging ik naar bed. Om weer fit en klaar te zijn voor de volgende corona-dag.

#Blijf in uw kot, #Wasuwhanden, hou u goed?! En zoniet: BEL JE HUISARTS! Ga niet in de wachtzaal zitten, loop niet meteen naar spoed.

*Deze prachtzin las ik in ‘Zeldzame aarden’ van Sandro Veronesi. Ik zei toch dat lezen altijd troost biedt?
**Als je een account aanmaakt op VTM GO kan je Telefacts uitzending hier bekijken. Kost je niets.
En als je een account maakt op VRT NU, (ook gratis), dan kan je ook de documentaire over Stig Broeckx daar bekijken.