* zalig pasen *

Wat is er aan de hand? Huisartsen beginnen de loftrompet te steken over elkaar en steken her en der pluimen in het gat van hun collega’s.
Het is Pasen, dat is er aan de hand. De paasgedachte, urbi et orbi. En we zitten nog altijd in quarantaine. Dat zou er allemaal aan de hand kunnen zijn. Maar het is meer.

Toen ik op deze mooie paasochtend mijn mailbox opende (die nogal eens hapert sinds we massaal Netflixend en e-aperitievend het internet zwaar op de proef stellen), stroomde een waterval aan haast lyrische mails door de sluizen naar beneden.
Dokters complimenteren elkaar over en weer met de ervaren samenwerking en teamspirit, de inzet die de CRA’s tonen in de woonzorgcentra, en zelfs van het ziekenhuis mochten we een complimentje ontvangen: ‘Ze merken dat onze verwijzingen zo goed als allemaal terecht zijn en dat we het qua triage heel goed inschatten! Ze zijn heel tevreden over de samenwerking en over de triage vanuit onze triageposten!’, zo schrijft de voorzitter van de wachtpost.
‘Blije Gui’ promoveert deze hardwerkende voorzitter prompt tot ‘HVRT Corona Paashaas’.
En ook in de andere richting klinken er positieve geluiden: ‘Het omgekeerde is ook waar : de onderlinge communicatie met de spoedartsen ervaar ik sedert de Coronacrisis als zeer constructief!’

De crisis haalt bij velen het beste in de mens naar boven. De voorzitter van de huisartsenvereniging sleurt er niemand minder dan The Queen bij om een historisch feit in de schijnwerpers te zetten: ‘voor het eerst in onze carrière schrijven we op het forum met Pasen!’

Dat is allemaal waar. Maar daaronder ligt nog iets diepers. Getuige daarvan deze regels die ik uit de mail van een andere huisarts pluk:
‘Ik heb de laatste twee maanden misschien minder verdiend, maar meer genoten van mijn job als arts dan ooit tevoren, en ik heb de indruk dat ik niet de enige ben.’ en ‘Vandaag een meer dan aangename shift gedraaid in de wachtpost. Rustig, nauwelijks zinloze consultaties, leuke gemotiveerde collega’s en dankbare patiënten. Ik heb zelden zo een fijne zinvolle wacht meegemaakt: het was een verademing, dankzij de inzet van triage-collega’s.’

Daar ligt een grote bron van al deze positiviteit en energie: nu de nood aan de man is, nu zijn we op ons best: hiervoor zijn we arts geworden. Blijkbaar ligt dat soms een beetje ondergesneeuwd, verborgen onder een stoflaagje van zinloos ervaren werk, geclaimd worden, het gevoel hebben tijd te verdoen aan nutteloze zaken..
Huisartsen zijn – net als de meeste mensen – op hun best als je hen laat doen waarvoor ze opgeleid zijn, het échte werk.
Samen sterk is een gevoel dat vleugels geeft, en door deze positieve mail lawine kunnen we weer even verder. Want we zullen nog een hele tijd moeten vliegen!
En waar huisartsen soms wat mopperende bromberen zijn, vervellen ze nu tot waarderende vriendelijke applaudisserende teamgenoten.
Een bende zachte eitjes, dát zijn we aan het worden.
Prima! Houden zo.

Vriendelijke groet,
de paashaas

#blijfinuwkot, #wasuwhanden, hou u goed en geniet van de zon???! En zoniet: BEL JE HUISARTS! Ga niet in de wachtzaal zitten, loop niet meteen naar spoed.
En eet u geen hartaanval van al die chocolade, hè!