* ondergoed en chocola *

De wereld verandert met de snelheid van het licht. Van plotsklaps alles op slot, bewegen we nu schoorvoetend naar alweer een nieuwe fase: nog even en de winkels gaan weer open.
Van mij mag vooral de AS Adventure snel weer opengaan. Niet omdat ik snak naar zomerjurkjes, maar omdat een zomerjurkje dat ik er vorig jaar kocht de perfecte onderkleding blijkt voor het ghostbuster-pakje waarin ik me gisteren weer mocht hijsen voor een ochtend covid-testen.
Het is zo warm in die pakken! Hoe minder je eronder aan hebt, hoe beter. En dan dampt dat gezichtsscherm ook nog de hele tijd aan.
Het liefst zou je er helemaal niks onder willen dragen, maar dat kan naturlijk niet. Een mens zou bijna terugverlangen naar het verpleegsters-uniformen van vroeger: zo’n strakke witte – veel te doorzichtige – doorknoopjurk met daaronder enkel een witte beha en dito slip. De natte droom van vieze oude glurende mannetjes in het pre-#metoo-tijdperk.
Afgezien van de warmte en een pijnlijke blaas omdat ik vergeten ben nog even naar het toilet te gaan, is het leuk werk, dat testen. Dankbare patiënten ook, die zich heel goed aan de instructies houden. En het is ook fijn dat je mensen iets kan bieden.
Wel lastig is dan weer dat we nu met labo’s van de overheid werken. De uitslagen laten een langer op zich wachten dan als we met onze eigen lokale labo’s werken. ‘Bel overmorgen even met uw eigen huisarts,’ moet ik nu dus zeggen, ‘hopelijk is de uitslag dan al bekend.’

Het loopt nog geen storm voor de testen. In de tijd die ik over had, heb ik de beginschermen van mijn telefoon eens goed opgeruimd en gereorganiseerd. Zo heb ik dan toch nog een beetje meegelift op de-grote-schoonmaak-golf die door het land is getrokken.
Mijn tuinkamer heb ik dan ook maar eens flink onder handen genomen. Heerlijk zo’n refuge-plekje in de tuin maar dat vinden de spinnen ook. Met de stofzuiger haal ik alle spinnen- en stofwebben uit hoeken en kantjes tot mijn meditatieplekje weer straalt als een aangeharkt zentuintje.

Vanaf volgende week verandert de logistiek van de staalnames: we gaan dan met een ‘drive-in’ systeem werken. Ik heb me aangemeld voor het testteam. Ben benieuwd, het lijkt me echt leuk werk om te doen, en belangrijk als we de crisis terug in zijn kot willen krijgen.

En zo verandert er elke dag wel iets. Hijgend en met de tong op de schoenen proberen we te volgen.
Op straat wennen we aan het beeld van mondmaskers, in de supermarkt dragen we handschoenen, voor je het weet dragen we terug witte slips en beha’s en geloof het of niet, gisteren zag ik zelfs man met een gasmasker.
Het moet niet gekker worden.

Ondertussen is mijn zoon druk in de weer met chocola. Hij smelt grote brokken pure en melkchocolade in de microgolfoven. Het is voor school, zegt hij.
‘Wat is de bedoeling?’ vraag ik hem.
‘Ik bereken de snelheid van het licht,’ antwoordt hij.

#blijfnogveelinuwkot maar geniet ook van het weerzien met vrienden, #blijfuwhandenwassen want #hetvirusisnoglangnietweg, hou u goed???! En zoniet: BEL JE HUISARTS! Ga niet in de wachtzaal zitten, loop niet meteen naar spoed.