* onbegonnen werk *
All quiet on the western front.
‘Mama, je mag geen oorlogstaal gebruiken als je over het virus schrijft,’ zegt mijn zoon.
Dat ik de titel van mijn blog al een paar dagen had aangepast in die zin, had hij nog niet gezien.
We zijn niet meer in oorlog dus, nee ‘we’ – als in: wij en het virus – doen een spelletje ‘wie het langst zijn adem in kan houden’. Of ‘om ter langst in elkaars ogen kijken en wie het eerst knippert, die verliest’.
Het virus gaat verliezen. Als wij tenminste allemaal ons gezond verstand blijven gebruiken, onze handen wassen en afstand houden.
Maar ondertussen houden we onze adem in, in bange afwachting wat de voorzichtige exit gaat betekenen voor de vermaledijde curves.
Ondertussen all quiet on the western front.
Vandaag hing ik een zithangmat op en kreeg die prompt op mijn kop. De haak waarmee ik het ding aan een stevige boomtak had opgehangen, hield het nog geen seconde uit. Nog maar eens een aansporing om aan mijn corona-kilo’s te werken. Alhoewel: zelfs een anorectisch lichtgewichtje zou door die haak gezakt zijn, want volgens mijn man was de haak enkel bedoeld om een blik verf aan een ladder te hangen. Het lag dus niet aan mij. Of aan mijn corona-kilo’s. Oef. Dat biertje mag dus nog vanavond.
Verder heb ik nog twee uur besteed aan het volgen van een webinar georganiseerd door ‘Medische Wereld’ waar een paar zwaargewichten (Maggie! Het olijke duo Van Ranst & Van Gucht! En mijn favoriete gezondheidseconoom Lieven Annemans met zijn rebelse staartje – bestaan er wel andere gezondheidseconomen?) kwamen debatteren over Corona.
Ik heb er niet veel nieuws gehoord, fleurde wel op van het complimentje dat de gestaarte Annemans de huisartsen maakte en hoop er twee nascholingspunten in de categorie ‘Economie en ethiek’ mee verdiend te hebben want van nascholing komt in deze coronatijd natuurlijk heel weinig terecht. En we moeten onze puntjes wel zien te halen om onze accreditering te mogen houden.
Verder heb ik eigenlijk bitter weinig gedaan vandaag. Ik ben in het laatste deel van de Zeven Zussen reeks gedoken, een heerlijke flutromanreeks over… rarara zés zussen!
Het hoeft niet altijd even cultureel verantwoord te zijn. Dit in tegenstelling tot mijn collega die me deze foto stuurt met daaronder de verzuchting: ‘Ik denk dat ik wat verlof nodig heb…’
Ik stuur hem terug dat het antwoord op zijn verzuchting te vinden is op de rug van het zesde boek van de stapel.
Nu ik de foto nog eens goed bekijk, bedenk ik dat het antwoord wellicht eerder naast de boekenstapel op de bodem van de fles Lagavulin ligt.
Ik bedacht ook nog dat ik gisteren bij het mondmasker verhaal iets heel belangrijks ben vergeten te vermelden: dat het verplicht dragen van een mondmasker wellicht het beste excuus is dat u ooit zult krijgen om eindelijk te stoppen met roken. Dus bij deze – en enkel aan wie het aanbelangt – STOP NU EINDELIJK EENS MET ROKEN!
Bovendien maakt dat je kansen een stuk beter mocht je onverhoopt toch ten prooi vallen aan Covid-19.
Ondertussen is mijn glas Klevere 10 leeg en roept mijn man dat het eten klaar is. Het leven van een huisarts is zwaar.
Na het eten moet ik er even van bekomen in de hangmat.
#blijfinuwkot maar geniet ook van het weerzien met vrienden of familie, #blijfuwhandenwassen want #hetvirusisnoglangnietweg, hou u goed???! En zoniet: BEL JE HUISARTS! Ga niet in de wachtzaal zitten, loop niet meteen naar spoed. Als nodig regelen we een test voor je.
Bel zeker ook naar je huisarts als je andere klachten hebt die helemaal niets met het virus te maken hoeven te hebben. Bel ons, wij gaan u helpen op een veilige manier!
Jeetje! Je zou met haak en al naar beneden zijn gekomen! Je hebt gelijk, het komt vaak uit de hoek waar je het niet zoekt! En we zijn er nog niet vanaf, wij “oudjes” moeten oppassen, dat zal wel een tijd duren….