#58 dagboek van een huisarts in tijden van corona

* neveneffecten in ons kot *

Dik veertig Covid-tests heb ik afgenomen in de drive-in achter de wachtpost vanochtend. Dat ging supervlot. Het hadden er gemakkelijk nog heel wat meer mogen zijn want tussendoor had ik te veel tijd om niets te doen maar te weinig tijd om iets te doen. Ik had mijn krant meegenomen maar heb daarvan met stukken en beetjes hooguit anderhalf artikel gelezen. Dat past mooi in de anderhalve meter samenleving waarschijnlijk maar leest niet vlot.
Gelukkig scheen de zon. De testploeg die maandag de spits had afgebeten had gewaarschuwd dat het ijzig koud kon zijn in de teststraat dus ik had voor de zekerheid een fleece aangetrokken, maar dat was echt niet nodig vandaag.

In dat anderhalve artikel in de krantenbijlage van afgelopen weekend heb ik toch nog wat wijsheid opgeduikeld. Het hele magazine was gewijd aan ‘ons kot’. Nu we daar zoveel verblijven, zijn we collectief aan het inrichten geslagen. Eerst opruimen en dan met meubelen heen en weer schuiven. De journalist schrijft dat een studie van de universiteit van Californië aantoonde dat rommel in huis leidt tot verhoogde waarden van het stresshormoon cortisol, vooral bij vrouwen. En – en ik citeer letterlijk – ‘dat het dus van levensbelang is is om ordentelijk te zijn’.
Wat ik daar dan wel uit leerde? Dat ik nu snap waarom ik zo van slag ben en veel te lang blijf bij de aanblik van een rommelige keukentafel als ik thuiskom. Ik probeer dat altijd weg te rationaliseren door tegen mezelf te zeggen dat ik het gewoon even kan opruimen en dan is het probleem toch opgelost? Maar nee, dan is het kwaad al geschied: een lading cortisol omzeilt mijn vrije wil en mijn poging tot rationaliseren en als dat eenmaal in de bloedbaan zit, duurt het een hele tijd (of een flinke dosis sport) voor die storm weer gaat liggen. Heeft iets met de halfwaardetijd te maken. Stresshormonen zakken maar langzaam helaas.
Voorkomen is dus ook in dit geval beter dan genezen.

Toparchitect Vincent Van Duysen gaf me ook al gelijk in een interview in datzelfde dm.magazine: ‘Visuele sereniteit, dat is wat ik altijd nastreef. […] De stilte en de puurheid die er heerst moeten de hectiek en de drukte van buiten helemaal laten wegvallen. […] Zelf ben ik een vrij onrustig persoon. Ik heb die visuele rust […] nodig, …’
Man naar mijn hart, die Vincent.
Even verderop in dat interview vertelt hij dat hij een jaar geleden is beginnen mediteren. Ik had het kunnen weten.

Enfin, zo heb ik toch weer wat bijgeleerd daar in die drive-in terwijl de rest van mijn ochtend uit neuspeuteren bestond. Andermans neuzen welteverstaan. Want een positief neveneffect van dat pak en dat masker en faceshield is: 1. ik kan niet aan mijn gezicht zitten pulken, voor een halve neuroot als ik ben is dat een hele vooruitgang en 2. ik kan niet tussendoor eten.
Geef mij nog drie weken drive-in testing en ik kan weer de catwalk op. Euh, die jeans in, bedoelde ik.

Voilà, en nu ga ik nieuws kijken. Benieuwd wat de hoge heren en dames van de veiligheidsraad voor ons bedisseld hebben. Duimen dat de bibliotheken terug open mogen gaan. En mijn afspraak bij de kapper heb ik vandaag al vastgelegd. Als alles goed blijft gaan, mogen we daar ook weer naartoe, al zal ik nog twee weken geduld moeten oefenen, want ook een kappersagenda heeft zijn limieten.

En vergeet niet: voor Covid geldt hetzelfde als voor de visuele rust van een keukentafel: voorkomen is beter dan genezen. Dus:
#blijfinuwkot, toch zoveel mogelijk, #blijfuwhandenwassen want #hetvirusisnoglangnietweg, hou u goed?! Hou dus vol en volg de algemene maatregelen op, zorg goed voor jezelf en voor anderen.
Ben je ziek (koorts, hoesten, ademhalingsproblemen,…)? Dan is dit wat je moet doen:
1. blijf thuis
2. bel je huisarts
3. volg de aanbevelingen op van de website https://www.info-coronavirus.be/nl/

Geplaatst in: Blog

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.