Bokrijk

Steven Van Gucht zegt in Knack dat hij na zijn pensioen figurant in Bokrijk wil worden. Ik wil dat nu al. Ik zie die hele tweede golf en alles wat er op ons afkomt zo totaal niet zitten dat ik gisteren weer maar eens flink de buitenlucht opgezocht heb om te ontstressen. Ik fietste naar Genk en kwam onderweg de heerlijkste ontdekkingen tegen. Mooie paden en baantjes waarvan ik het bestaan niet kende, wel tien ijscrème-pop-up-plekjes langs de wegen waar ik fietste en een heerlijke Bed & Breakfast waar ik zeker nog eens naartoe wil gaan.
Bijna in Genk, met al flink protesterende knieën, zag ik een bordje ‘Bokrijk’ staan. Het weer was prachtig, de batterij van mijn fiets had nog meer dan genoeg reserve en ik had zin om nog eens door het water te fietsen. Twéé Limburgse top-attracties bezoeken op minder dan een maand – nog maar een paar weken geleden hadden mijn man en ik door de bomen gefietst – dat voelt als een vakantiedag in Bretagne eeuwen geleden toen mijn zussen en ik op één dag een frietje én een ijsje kregen van onze ouders. Mijn moeder viel even van haar macrobiotisch geloof op die dag, zullen we maar zeggen.

De omweg naar Bokrijk leverde me veertien extra kilometers op maar was de pijnlijke knieën meer dan waard. Het was niet de eerste keer dat ik door het water fietste, maar deze keer was het veel mooier omdat de zon uitbundig scheen en er een heerlijk vakantiesfeertje hing. En omdat water gewoon altijd mooi is.

Ik kwam er nog iemand tegen die van zijn Corona-moeheid kwam bekomen aan het water: Wouter Beke. Opgelucht na de spannende hoorzitting in het Vlaams parlement kwam ook hij wat ontspanning zoeken in dit fraaie stukje Limburg.

Ik was niet blij hem te zien. Maar verder heeft het dagje uit mij goed gedaan, ik kan er hopelijk weer even tegen. Tegen dat ik mijn inbox weer open, zit die alweer vol onheispellende berichten. Ik ben niet klaar voor de tweede golf. Blijven fietsen, Martine, en als het echt niet meer gaat, dan sluit ik me gewoon in Bokrijk en ga ik dikke truien breien van de wol die ik daar spin. Droomjob lijkt me dat.

Geplaatst in: Blog

Een gedachte over “Bokrijk

  1. Marg Vlemmix schreef:

    Het is er erg mooi, ik kan me het voorstellen wat je schrijft over truien breien! Werken is leuk, maar dit is niet leuk meer! Denk er maar goed over na voordat je alsnog terug gaat, werken kun je altijd en overal!

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.