* #TrashTuesday *

Nu de werkperikelen weer gereduceerd zijn tot de spreekwoordelijke storm in het glas water, over naar de orde van de dag: #TrashTuesday. Want bij alle heisa zouden we bijna vergeten dat de wereld – vooral in Turnhout, en naar ik hoor ook in Brussel, en in Antwerpen zal het al niet veel beter zijn – vol zwerfvuil ligt en dat er op dinsdag opgeruimd dient te worden. Dat zwerfvuil wordt in tegenstelling tot het gedoe van werkperikelen NIET vanzelf minder als je er wat tijd overheen laat gaan – werkgedoe overigens ook niet altijd, maar daar zwijg ik nu maar wijselijk over. Dus: handen uit de mouwen!
Vorige week heb ik VIJF volle zakken geraapt. En dan tel ik daar niet eens de zakjes tussendoor bij die ik her en der in openbare vuilbakken en containers dump. Heb jij ook hier en daar een rondslingerd blikje, sigarettenpakje, mondmasker opgepikt? Super! Samen sterk, nietwaar?
(vergeet je foto-met-troep niet te posten hieronder of op je eigen social media, hè?)

Er zijn moedeloze momenten (heb ik net op de terugweg van de praktijk de hele Zandstraat opgeruimd, dan heb ik de volgende ochtend op weg naar de praktijk door diezelfde Zandstraat alweer binnen de kortste keren een hele zak vol), en er zijn hoopvolle momenten (het perkje dat zo vol rotzooi lag dat ik nog niet de moed had gevonden om eraan te beginnen, blijkt ineens door iemand anders opgeruimd!)
Ook hoopgevend: blijkbaar zit ik met mijn opruimacties pal op de huidige tijdsgeest: in de mailbox tref ik een nieuwsbrief van AS Adventure die van boven tot onder in het teken van zwerfvuil ruimen staat.
Dat geeft moed.

Verder ben ik uitermate trots op het karretje dat ik geknutseld heb om te gaan rapen, want je moet natuurlijk ook nog thuis zien te geraken met die volle zakken.
Ik heb een heel stuk van de ring opgeruimd vlakbij onze wijk en werd daarvoor beloond met een regenbui die, toen hij mij bezig zag, besliste om niet door te zetten. Waarvoor mijn dank aan de weergoden.

Kortom, we laten ons niet kisten en werken gestaag door. Covid gaat ooit verleden tijd zijn, en zwerfvuil ook. Daar trek ik me aan op.
Het lukt me ondertussen ook al om het gewoon af en toe te laten liggen, ook dat is vooruitgang. Want zoals mijn lieve man onlangs op een wandeling zei toen ik maar bleef rapen en hij zich daaraan behoorlijk begon te ergeren: ‘Dat is niet gezellig.’
Klopt. Zwerfvuil is niet gezellig.