Vrienden op de fiets

Toen het einde van deze schitterende zomer zich aankondigde met vallend blad, crisisberichten en afkoelende avonden, stak bij mij een sluimerende weemoed de kop op. Ik wou nog niet. Ik wou nog zomeren en lachen en drinken en babbelen. Ik wou nog warmte, salades en zonovergoten dagen. Fietsen en ijsjes, zwemmen en wandelen. Nog, nog, nog. Rob de Nijs bleef maar door mijn hoofd schallen.
Sindsdien is het mijn belangrijkste betrachting geworden om de zomer te verlengen. Vandaag ben ik – met dank aan de welgezinde weergoden – glansrijk in dat opzet geslaagd. Wat een prachtige dag was het!

Om halfelf zat ik op de fiets. Anderhalf uur later dan ik eigenlijk had gewild, maar inpakken voor vier nachten eind september vergt toch wat meer organisatie dan eenzelfde plan hartje zomer. Je moet voorzien zijn op warmte en kou, op regen en wind en dan moet je nog een slaapplek geregeld krijgen, en een tentje en slaapzak meenemen voor als dat niet lukt. Hetgeen morgen mogelijk het geval zal zijn, maar daarover later meer.
Om halfelf had ik dat dus allemaal ingepakt, een goed fietsontbijtje achter de kiezen (een champignon-kip restje van gisterenavond), de mailbox nog even uitgekuist, een koffietje gedronken met husbandy en een dikke knuffel gekregen ten afscheid.
Het kost wat moeite en organisatie, je moet er wat voor doen, maar eenmaal onderweg krijg je er zoveel plezier voor terug.
De zon scheen en in mijn oortjes klonk de ‘Grensverleggers‘ podcast van AS Adventure, met fotograaf Frederik Buyckx. Hoe goed kan een tocht starten?
Enige smet op het blazoen: ik moet het zwerfvuil in de Visbeekstraat passeren. Dat had ik nog willen opruimen voor ik vertrok, maar het was er niet meer van gekomen. Zal voor een andere keer zijn. Tenzij het zichzelf opruimt, hetgeen hoogst onwaarschijnljk is.

Tegen de middag is de zon zo sterk dat fleece en fluo al lang aan de kant gezwierd zijn. Een T-shirt is meer dan genoeg.
’s Middags aan het MAS, met uitzicht over de jachthaven – altijd zomer daar – neem ik een korte lunchpauze met het laatste restje van het champignon-kip hapje. Koffietje en koekje van de Zwaluwhoeve toe, en dan weer de fiets op. Vooruit met de geit, want we zijn nog niet eens halverwege.

Het is heerlijk fietsen zo in het zonnetje, en buiten hier en daar wat verkeerd rijden, schiet het lekker op.
Om vier uur nog eens een kort pauzetje met thee en een cracker met kaas, en dan hop weer de fiets op voor het laatste stuk. Gezwind naar het veer, want ik heb geen idee tot hoe laat dat vaart.
Ik arriveer er om 17.30. De zon schijnt en het veer vaart. Gestress voor niks dus want eenmaal aan de overkant zie ik op de infoborden dat het veer vaart van maar liefst 4.30u tot 23.15u! Dat had ik natuurlijk ook vooraf even kunnen opzoeken, maar daar had ik geen zin in.

Zo’n overzetbootje is altijd weer vakantie.
Na het water volgt een K..-stuk langs de R4, de ring rond Gent. Met zicht op het laatste blokje van de batterij wil ik zo snel mogelijk naar mijn logeeradres fietsen, dus ik zet Google maps op maar die kiest altijd vreselijke routes. Achteraf blijkt dat ik even makkelijk alles langs het water had kunnen rijden.
Op 123 kilometer valt de batterij plat, net op het moment dat ik een brug op moet. Thuis ligt een dure reservebatterij, maar die heb ik deze keer niet meegenomen. Te log en te zwaar en naar ik hoopte niet nodig. Maar kijk, een mens misrekent zich al eens. En ach, het is nog maar vijf minuten fietsen, net geen twee kilometer, dat moet nog lukken, ook zonder steuntje in de rug.

Voilà, gelukt. Om 18.30 kom ik aan bij Erna in Vinderhoute, Lievegem. Erna is mijn vrienden-op-de-fiets host voor vanavond. En wat een ontvangst krijg ik daar! Een fris opgemaakt bedje, een warme douche en een heerlijke maaltijd van lasagne en overheerlijke salade met groenten uit eigen tuin. Alsof dat allemaal nog niet genoeg is, heeft ze nog appelcake gebakken voor het dessert. Om duimen en vingers bij af te likken.
Net voor ze naar haar dochter in Gent vertrekt, vraagt ze nog hoe ik mijn eitje morgenochtend voor het ontbijt graag heb. Ook die eitjes zijn van eigen kweek: vanuit mijn slaapkamerraam zie ik de kipjes vrolijk rondscharrelen op het erf.
Gekookt, gebakken, sunny side up?

Geplaatst in: Blog

2 gedachten over “Vrienden op de fiets

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.