Guilty pleasure

Heeft u ook zo genoten van deze realityreeks op RTL4 afgelopen najaar? Roy Donders, stylist van het Zuiden. Ik heb er duimen en vingers bij afgelikt, een guilty pleasure met een goed excuus: ik werk er namelijk. Hartje Broekhoven is waar de reeks zich afspeelde. Een levendige achterstandswijk in Tilburg met prachtig volk.

De partners van enkele assistentes keken wel eens mee en konden hun ogen niet geloven. Ze dachten dat het allemaal in scene was gezet en flink aangedikt. Niet dus, het was echt het leven zoals het is in Broekhoven. En Broekhoven in de spreekkamer, dat is een vak apart.

Ik herinner me nog goed mijn beginjaren in de praktijk, na eerdere lange waarnemingen in veel chiquere dorpjes en wijken. Dit was andere koek. De kat werd uit de boom gekeken, en pas na een tijd bleek ik ‘gewogen en goed bevonden’. Het mooie is: dan kan het ook niet meer stuk. Ik ben nog elke dag dankbaar voor het ruimhartige vertrouwen dat ik van mijn patiënten krijg. Een groot cadeau met een gouden strik, zo voelt dat keer op keer.

Met dat vertrouwen krijg ik veel voor elkaar. Gelukkig maar, want dit prachtige volkje draagt ook veel ellende met zich mee: meer ziekten (alleen al de cijfers voor diabetes en COPD liggen vele malen hoger dan het landelijk gemiddelde) , meer roken, meer overgewicht, meer werkloosheid, meer psychosociale ellende, kortere levensverwachting.
De crux voor onze praktijk is alleen dat het in alle opzichten overduidelijk een achterstandswijk betreft, maar helaas niet als dusdanig erkend wordt. Dat komt door het nabijgelegen park waardoor het criterium ‘aantal bewoners per postcode’ vals verdund is.
Doodjammer is dat, want andere achterstandspraktijken zetten met deze gelden mooie projecten op. Dat verdienen mijn patiënten ook. Om beter te kunnen inspelen op laaggeletterdheid, of om een bewegen-op-recept-project op te zetten of mindfulness-cursussen op te starten?

Ze weten het wel hoor, dat ik aan zenmeditatie doe. De reacties daarop zijn soms zo grappig! Toen ik een keer in een magazine had gestaan met een foto in meditatiehouding, kreeg ik een mooie cartoon van een patiënt opgestuurd met als Tilburgs onderschrift: ‘As ik éne keer m’n béne zò in de kneup leg, moe ‘k gelèèk naor d’n dokter!’

Dus Broekhoven, schoon volk, stijf van de haarlak en bling bling volgens de wet van Roy Donders, ik draag ze in mijn hart. Maar de uitdagingen zijn levensgroot. En met mediteren alleen zullen we er niet komen. We hebben die erkenning als achterstandswijk nodig, sterker nog: we hebben er in alle redelijkheid gewoon recht op.
De onderhandelaar die dat voor ons voor elkaar krijgt, krijgt van mij naast zijn eerlijk verdiende loon een zenmeditatiecursus cadeau.

(Deze tekst verscheen eerder op Medisch Contact – medischcontact.nl)

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.