dagboek van een huisarts aan het coronafront #4

Ik ben een beetje moe. Na dagenlang gesurft te hebben op een energiegolf van spanning en opwinding, zakken we nu allemaal een beetje in. Alles was nieuw, elke dag was anders, de hele praktijkvoering ging op zijn kop. Niet weten wat er op ons af zou komen, maakte ons superalert en gaf een extra boost. We belden ons afgelopen week de pleuris en studeerden ons suf op alle nieuwe richtlijnen, instructies en wetenschappelijke informatie die elke dag binnenstroomde. Het bijhouden van de mailbox alleen al was een dagtaak op zich. Ik voel me haast terug student. En natuurlijk wil je ook het nieuws nog meepikken, en oh ja, de krant nog lezen.
Het is veel. En het blijft spannend. Maar het gevoel belangrijk werk te verzetten is van onschatbare waarde.

Gelukkig is er heel veel om de batterijen op te laden: de applaussalvo’s om acht uur ’s avonds, de dankbaarheid van patiënten, de niet-aflatende stroom hilarische flimpjes en memes over hamsteraars, thuissporters, wc-rol-grapjes en al die vreemde kantjes die de mens toont in pandemie-tijden.
Geregeld klinkt er een bulderlach door de praktijk als iemand tussendoor zijn WhatsApp opent en verse filmpjes vindt. Die worden prompt gedeeld. (Bedankt, Mongo! Bijf sturen!)
De onderlinge solidariteit is ook zo’n geweldige energiegever. Vandaag bracht ik enkele psychisch kwetsbare patiënten in contact met een andere patiënte die vroeger zelf in de hulpverlening zat, en popelt om mensen te helpen. Ze gaan elkaar met mailtjes steunen en zo worden netwerkjes gebreid die zorgen dat er niemand uit de boot valt.

Mijn schrijfinspiratiebronnen blijven woorden en zinnen spuwen die ik haastig tussen alle telefoontjes door neerkribbel in een schriftje.
In dat schrift lees ik nu deze zalige zinnetjes:
– een huisarts die zijn mail ondertekent met ‘zeer blije oude huisarts Gui’
– Andrea die het huidige tijdperk bekijkt door haar kinderbril: ‘Het is vakantie maar in de voormiddag spelen we schooltje’
– het nieuwe woord ‘Coronabuddy’: het maatje waarmee je mag gaan sporten. Wel altijd hetzelfde maatje hè!
– ‘Ik wou dat ik u kon hamsteren’
– ‘Als iets viraal mag gaan, laat het dan de liefde zijn’
– ‘Mensen zijn weerbaarder dan we denken. We moeten hen alleen de ruimte geven om het te tonen’ (Economiefilosoof Rogier De Langhe in De Morgen van 18 maart). Hear hear!

Bovenop al deze onbetaalbare oppeppertjes, is het nu gelukkig ook weekend. Even gas terugnemen en een frisse neus halen om de extra shifts in het weekend met frisse moed te starten en volgende week waarschijnlijk een versnelling hoger te schakelen.

Om af te sluiten nog deze uitsmijter: ‘IS adviseert om regelmatig de handen te wassen in plaats van aanslagen te plegen in het Westen’.

Geplaatst in: Blog

2 gedachten over “dagboek van een huisarts aan het coronafront #4

  1. Els vandemoortele schreef:

    Martine, prachtig gewoon . Een huisarts met schrijftalent en oog voor het wezenlijke en ‘echte’. Dank je wel ?een pas gepensioneerde collega ?doe zo verder . Ik ben dan ?

    • Martine schreef:

      Dankjewel Els, ik ga er een beetje van blozen ? Jouw compliment doet me veel plezier en moedigt aan om te blijven schrijven. Tot Corona achter de rug is! ?

Laat een reactie achter bij Els vandemoorteleReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.