#49 dagboek van een huisarts aan het coronafront

* flattening the curve *

‘Ik ben het beu,’ zegt collega L. als ze me komt aflossen van m’n nachtdienst. Ze begint aan haar zoveelste call-shift sinds de lockdown en moet haar ei even kwijt. Ik heb tijd, voor mij zit de wachtdienst erop.
‘Ik ben het bewegen beu, het thuiszitten, nergens naartoe kunnen, maar vooral het bijkomen. Ik wandel me te pletter en let keigoed op mijn eten maar de kilo’s vliegen eraan’.

Same here. Behalve dan dat tenminste weet waar de kilo’s vandaan komen. Ik kan de traiteur de schuld geven met zijn zalige ‘feed the nurses’-maaltijden waarmee ze ons op de wachtpost blijven verwennen, ik kan het steken op de camionladingen paaseieren die van alle kanten over ons uit gestort worden, maar fair is dat niet. Ik heb het allemaal zelf in mijn mond gestopt. Ik snoep spanning weg. Met de zon is ook de alcohol verdwenen uit mijn dagen, maar suiker is mijn manier om ‘emoties te reguleren’ zoals dat in handboeken heet. En reken maar dat er hier en daar ’t één en ’t ander te reguleren valt.

Ik ben al in geen weken meer op de weegschaal gaan staan en mijn kleren passen nog – comfort vóór alles – maar hier en daar begint er toch al eens een elastiek te knellen en moet ik de michelinbandjes camoufleren door de plooien van een jurk er tussenuit te trekken als ik ga zitten. En de schrik die me overvalt als ik mezelf in een winkelraam weerspiegeld zie, vermijd ik vakkundig door er niet meer naar te kijken. Het wordt de hoogste tijd om een andere curve te gaan flatten: mijn eigen curve.

Mijn schoonbroer en mijn beste vriendin stuurden leuke corona-kilo-uitlach-plaatjes. Ik lach graag mee, maar we zullen er toch iets aan moeten gaan doen, willen we niet collectief ten onder gaan aan de volgende pandemie. Deze keer geen virale maar een obesitas-pandemie.
De atletisch magere Geert Meyfroidt waarschuwde er al voor: ‘werk aan die kilo’s’ maar die man heeft zo’n mager lijf dat het ascetisme zich eraan laat aflezen, en er mogen veel martines in mij huizen, maar een asceet is daar helaas niet bij.

Ik wil best alle goedbedoelde adviezen opvolgen: zorg voor structuur (check), eet gezond, snack niet teveel,… (over die goede adviezen moet ik het binnenkort trouwens ook met jullie hebben want ik ben er een aantal supergoeie tegengekomen in het woonzorgcentrum), maar hoe zou ik nu ineens in deze rare tijd iets moeten kunnen waar ik tot op heden nog nooit in geslaagd ben?
Of nee, ooit ben ik er wel in geslaagd: na kind 1 ben ik ooit een tijd slank geweest, want het kind had het als baby zo moeilijk dat ik van de weeromstuit een hypo-allergeen dieet ging volgen en dan mag je dus eigenlijk gewoon niks meer. En voor je kind doe je alles, dus de motivatie om het vol te houden was geen enkel probleem.

En na kind nummer twee ben ik ook ooit rigoureus gaan weight-watchen. Ook dat hielp.
Tot ik zwanger werd van nummer drie. Daarna is het nooit meer goed gekomen. Een recente poging met intermittent fasting was bedroevend: wekenlang had ik dit heel secuur volgehouden met binnen de korte tijdspanne dat ik mocht eten ook heel weinig te eten, maar toen ik eindelijk een keer van mezelf op de weegschaal mocht gaan staan, was ik geen gram afgevallen. Huppekee, de vuilbak in met dat hele intermittent fasting gedoe. Wat the New England Journal of Medicine er ook over mag zeggen. (Sorry, Mike!)

Ach, wie weet lukt het flatten van deze curve straks even goed als dat het ons samen totnutoe gelukt is met het platstampen van de curve van dat coronabeest.
Avondlijke snoepbuien behoren al lang tot het verleden, dus vooruitgang is er.

En nu, kom maar op met jullie je-bent-helemaal-goed-zoals-je-bent-duimpjes. Wie weet ga ik het ooit zelf nog geloven en zelf nog mijn eigen ‘weelderige curves’ in de armen sluiten?

Tot dan: #blijfinuwkot, #wasuwhanden, hou u goed (en volgens mij komt de zon snel weer terug)?! En zoniet: BEL JE HUISARTS! Ga niet in de wachtzaal zitten, loop niet meteen naar spoed.

Geplaatst in: Blog

Een gedachte over “#49 dagboek van een huisarts aan het coronafront

  1. Marg Vlemmix schreef:

    Bij mij is er wel gewicht aan gekomen, maar zoveel ook weer niet, 8 ons! Maar het is de ouderdom + de aantrekkingskracht van de aarde! ; – )

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.