Oef, ik kan het nog ?

Sinds ik terug thuis ben van mijn lange Zwedentrip heb ik nog geen kruimel zwerfvuil geraapt en geen letter getypt.
Ik had er tegenop gezien om terug te keren naar dat drukke volgebouwde claustrofobische Vlaanderen vol rommel in de straten, maar het viel wonderwel mee.
Zag ik het minder liggen omdat ik me zo ontspannen voel?
Komt het omdat het gras door alle regen die er gevallen is zo hoog staat en de troep minder opvalt?
Zijn er meer zwerfvuilrapers goede daden aan het plegen?
Of… zou het echt zomaar kunnen… dat mensen minder achteloos hun rommel weggooien????

De smaak van vrijheid beviel me zo goed dat ik het hervatten van het normale leven lekker voor me uit bleef schuiven. Een paar daagjes zee met de vriendinnetjes, een uitstapje naar Ieper, een familie-reünietje met de neven en nichten, een midweekje kamperen aan het meer van Bütgenbach met (deel van het) gezin, veel koffie- en krantbabbels met de wederhelft op het zalige terrasje van mijn tuinkamer, roséetjes en wandelingetjes, … Als vanzelf raakt de schier eindeloze zomertijd gevuld met het ene plezier na het andere. Een weekendtripje naar vrienden in Normandië staat nog op het menu, en werk leek verder weg dan ooit.

Maar hoe dan ook, een mens kan niet eeuwig in vakantiemodus blijven – (waarom niet eigenlijk?). Gisteren brak dan ook voor het eerst weer de tijd van hervatten aan. Het normale leven klopte dwingend op mijn deur in de gedaante van een wachtdienst.
Zeggen dat ik er geen goesting in had, is een understatement van formaat. Een dagdienst op zaterdag is zowat de drukste dienst die er bestaat en ik zag er als een berg tegenop. Mede omdat ik hopeloos achter liep met alle continu wijzigende covid-richtlijnen. De berg mails daarover had ik sinds het voorjaar veilig achter slot en grendel gebarricadeerd in een mapje ‘covid; nog te lezen’. Het mapje stond op springen, en vrijdagavond was er geen procrastineren meer aan, die doos van Pandora móest open.
Zuchtend werkte ik me door eindeloze schema’s en scenario’s voor elke mogelijke covid-vraag, inclusief alle uitzonderingen daarop. Pfff…

Na een korte nacht, begon dus mijn 12-uurs shift op zaterdagochtend stipt om 8u. Ik was er klaar voor en kon meteen de koe bij de horens vatten want er stond al een hele lijst terugbel-telefoontjes klaar in de agenda. Erin vliegen is altijd de beste start voor een wachtdienst . De uren vlogen voorbij, met een heel team vingen we alle hulpvragen van de Noorderkempen op en werkten noest door: raadplegingen, telefoontjes, huisbezoeken, container-raadplegingen. We hebben keihard gewerkt, en tot mijn eigen verbazing moest ik vaststellen hoe fijn dat was. Yes, ik kon het nog! Mensen voorthelpen, klachten verlichten en behandelen, geruststellen, een luisterend oor en een hechting hier en daar, het was geweldig om weer bezig te zijn met wat ik zo goed in de vingers heb.

Wat het werkende leven verder betreft, zijn er nog andere knopen doorgehakt. In september begin ik aan een lange vervanging in een huisartsenpraktijk in Hoogstraten. Ik kijk ernaar uit om daar in een women-only team terecht te komen – na alle alfamannetjes-werkomgevingen uit mijn loopbaan een grote verademing – en ook back to the roots te gaan. Een groot deel van mijn jeugd woonde ik in Minderhout en speelde mijn leven zich af in Hoogstraten.
Bovendien kan ik zo nog een tijd genieten van de vrijheid: na elke periode van vervanging lonkt er weer een periode van vrijheid. Zelfbeschikking optima forma.

Misschien ben ik toch meer dokter dan zwerfvuilraper. Of het zwerfvuilrapen nog lukt, dat zal de toekomst moeten uitwijzen. Ik heb er wel vertrouwen in. Of ik er nog tijd voor zal hebben, is een ander paar mouwen. Deze dokter gaat geheel en al herbrond weer dokteren als een vis in het water.

Geplaatst in: Blog

13 gedachten over “Oef, ik kan het nog ?

  1. Dory Abrahamse schreef:

    Ah, mooi te lezen dat je je vak nog zo mooi vindt!
    Vrijheid is zeker leuk, maar nog leuker na een periode van vervanging ??.

    Wij hebben een mooie fietstocht van drie weken gemaakt door België en Frankrijk, mede geïnspireerd door jouw wandeltocht. Tentje achterop en kamperen maar.
    Wat heerlijk die rust en stilte van het landschap. Ik ben weer opgeladen en kan er weer even tegen aan.

    Succes met de vervanging!

  2. Marg Vlemmix schreef:

    Succes voor Hoogstraten, en ik krijg vanmiddag een coronatest, loop je nog steeds met je mondkapje op, kom ik niet op drukke plekken, ik zal toch een bewijs moeten hebben dat is geen corona meer heb! Zucht, 2 testen gehad waar ik enorm ziek van geweest, barstende hoofdpijn, moet het toch nog voor ik een afspraak kan hebben! En ik maar zeggen: ik wil geen derde spuit! Nou ja..het is jouw vakgebied….en verder meisje, tel je zegeningen, je hebt echt een heerlijk leven, het is hard werken, maar het is wel zo! In Hoogstraten valt volgens mij niets te mopperen!

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.