Het mag niet, ik weet het. Het is niet professioneel, ik weet het. Toch gebeurde het, ik verloor mijn geduld.
De snotterende ongevaccineerde vrouw die voor mijn bureau zat, verdedigt haar komst met het slappe excuus ‘dat ze er met de telefoon niet door geraakte om te vragen of ze met haar verkoudheid wel op raadpleging mocht komen’.
Ja, dat kan gebeuren in tijden van overspoeling, dat ook telefooncentrales overbelast raken en dat je er niet meer doorheen komt. En sinds wanneer is dat een excuus? ‘Dus u komt hier ongevaccineerd en snipverkouden in de wachtkamer zitten en vervolgens in de spreekkamer?’
Via de achterdeur heb ik haar uit de praktijk gezwierd. Niet zonder haar hulpvraag eerst beantwoord te hebben, want pas aan het einde van het consult had ik door hoe de rest van de vork in de steel zat. Een dag later bleek ze positief getest te hebben, zo wist mijn collega te melden. De vrouw had haar erover gebeld en ook gezegd ‘dat het consult met dokter Schrage onaangenaam was verlopen’.
Het hele weekend erna had ik er zelf last van dat ik zo mijn geduld was verloren en zo openlijk mijn afkeuring had laten blijken. Zo’n dokter wil ik niet zijn, al is het in de huidige hectiek niet meer dan menselijk om even de controle te verliezen. Ik bezon me op een betere tactiek. Die vond ik ook.
Nu ligt er op mijn bureau een stapeltje formulieren: de uitgeprinte ultieme overtuigingsbrief voor ongevaccineerden van Domus Medica mét daarop de tijdstippen voor een vlotte snelle eerste vaccinatie. Je hoeft zelfs geen afspraak te maken. Je bent van harte welkom.
Als ik nu iemand op het spreekuur zie die niet gevaccineerd is (het zijn uitzonderingen; de meeste mensen in de praktijk waar ik momenteel waarneem zijn netjes gevaccineerd), is dit mijn werkwijze. Ik handel het consult vriendelijk en professioneel af, en nadat er afgerekend is (boter bij de vis in België), zeg ik nog dit: ‘Nog één dingetje graag. Ik zie dat u niet gevaccineerd bent. Ik wil u toch heel sterk adviseren om dit alsnog te doen. Ik geef u daarover deze brief met informatie mee, daarop staan ook de tijden waarop u zich gratis en zonder afspraak kunt laten vaccineren. Nogmaals, ik raad u dit van harte aan om te doen.’
Meestal volgt er dan een vraag. ‘Vindt u dat echt? Waarom?’ Daar ga ik niet meer op in. Ik zeg enkel nog dit: ‘Ja, ik raad dit echt aan. Maar nu moet ik verder, want het is erg druk en ik moet nu verder met het spreekuur.’
Voor discussies heb ik geen geduld, geen tijd en geen energie meer.
Deze blog verscheen eerder op Medisch Contact. Dat het onderwerp leeft, was wel te merken aan de uiteenlopende reacties die het opwekte. Ze staan hier allemaal te lezen.