Een tripje van acht dagen kort? Dan maak je het toch gewoon wat langer. Moeilijk is dat niet, het begint simpelweg met het kiezen van een doel.
Voor mij was dat doel vandaag: de jacht naar een zeekaart voor de zeereis naar Finland – yep, acht dagen – over een paar weken.
De zon schijnt, het weer gunt ons een pauze tussen al die regen- en stormdagen, en daar profiteer ik van om de adresjes te checken die CptnZeppos, mister Joris Van Bree, me heeft doorgegeven om zeekaarten op de kop te tikken.
Pas om halftwaalf, veel later dan gepland, zit ik op de fiets, en het is zalig fietsen zo met die felle zon. Ik zal vandaag wel aan mijn vitamientjes D geraken. Zoals altijd staat er langs het kanaal een felle wind, maar dat kan me weinig deren. Ik luister lekker podcasts en trap vrolijk de ene kilometer na de andere weg.
Onderweg maak ik foto’s van elk cafeetje of koffiebarretje langs het kanaal en noteer de kilometerafstand tot daar. Was ik al een tijd van plan met het oog op toekomstige fietstochtjes en afspraakjes.
Ergens rond een uur of twee arriveer ik in Antwerpen, aan de dokken in de buurt van het MAS. Zon, water, zeilboten, … Wat heeft een mens meer nodig om helemaal in vakantiemodus te geraken? Water is altijd magisch, en water-plus-zon is een combi die altijd een geluksbommetje doet ontploffen.
Op een bankje in de zon eet ik mijn lunch: een perfect warm gebleven vers soepje en een dubbele knäckebröd met kaas. Vier Michelinsterren krijgt deze lunch van mij.
Het eerste adresje heeft heel leuke kleding in de aanbieding – zeemanstruien, superleuke regenjassen met felle streepjes, regenhoedjes, too cute laarsjes – maar geen zeekaarten.
Het tweede adres, het Red Star Line museum, hoort het in Keulen donderen als ik vraag naar zeekaarten, dus er zit niets anders op dan naar het derde adres te gaan, Landtmeters in de Vosseschijnstraat nr 140. Daarvoor moet ik het havengebied in, helemaal terug naar waar ik al vandaan kwam.
Maar de tocht is zo leuk, met de zon door het havengebied dat me toch wat terugvoert naar vroeger: ik passeer het schitterende havenhuis van architecte Zaha Hadid, fiets langs de magazijnen van KatoenNatie waar mijn vader nog voor gewerkt heeft, wordt bijna van de brug geblazen door een plotse felle windstoot om uiteindelijk tien minuten voor sluitingstijd binnen te staan bij Landtmeters. Daar kom ik binnen in weer een andere compleet magische wereld. Ik kijk m’n ogen uit naar de boeken die daar uitgestald staan, en die een wereld openen die ik totaal niet ken. Koken op de golven, Cruising Scotland, Skûtjesilen, Scheepswrakken, Duiken naar goud en kunstschatten, Titanic, Tuning yachts & small keelboats, de International Medical Guide for Ships, … het duizelt me een beetje. Op een aangename manier dan wel, moet ik vaststellen.
Het blijkt nog niet evident, zo’n zeekaart. Veel te gedetailleerd, terwijl ik gewoon een simpel overzichtje zoek. Ik zal het elders moeten zoeken. Misschien toch gewoon een uitgescheurde pagina uit een wereldatlas van de middelbare school zoals Ward Hulselmans deed tijdens zijn eerste zeereis met een cargoship.
Weer wat wijzer fiets ik verder. Ondertussen ben ik de 1000 kilometer weer gepasseerd sinds mijn fiets een nieuwe motor heeft gekregen en heb ik ook al een fietstas versleten gekregen. Te zwaar beladen: een hoekpunt heeft het begeven…
Dat vind ik helemaal niet erg. Teken dat ik het goed gebruikt heb zeker?!
Ik passer nog het oude Furness/Seaport terminals waar mijn vader boekhouder was en ik nog een vakantiejob heb gedaan als telefoniste. Het heet nu ‘Brainbridge’, haha, klinkt een pak spannender.
De dag eindigt in Bar Bakeliet in Borgerhout met een Chimay blauw. En de eerste Aperol van het jaar. En mijn lieve man die me daar komt halen, de fiets op de auto laadt alvorens samen een hapje te gaan eten bij bistro Estelle. Vakantie ofwa??
Dat klinkt als een top dag. En wat een afsluiter in bar bakeliet. Die ook een super gave b en b hebben in mijn favoriete stijl retro / vintage herenhuis vlak om de hoek.
En die man van jou…. Klinkt als een toppertje. Blijven schrijven …. Ik geniet van het lezen ervan.
Marianne.
??
Heerlijk om alsnog mee te fietsen in jouw verhaal! De volgende keer zeker halt houden in “den110” omringd door de vrouwen en mannen die onze thuishaven recht houden.
Ga ik zeker een keer doen! Dank voor de tip??
Hoe je er toch in slaagt een mens te laten mee genieten van jouw genieten?
?