Lang geleden dat ik nog eens zwerfvuil ben gaan rapen, maar na vandaag ben ik er ook meteen weer voor een tijdje van genezen.
Met dank aan een blauwe plastic emmer in de berm die, toen ik hem in de zak wou stoppen, vol mensenkak bleek te hangen. Gadver!!

Overige curiosa op deze tocht: een doos donuts, de resten van een uitgebreide frietmaaltijd met wel twintig papieren servetten en minstens vijf verschillende potjes sausen waarvan de helft onaangebroken, de verpakking van een paar ‘handcuffs’, een zwangerschapstest en drie zakken kattenbakvulling. Ja, een huisdier kost geld, en die bollen kattenbakvulling wegen zwaar door in je huisvuilcontainer. Dat zijn dure kilo’s om te betalen. Probleem?
Neem dan geen kat.
Eet je friet thuis op.
En doe ook uw gevoeg daar.

Toch is er ook goed nieuws van het zwerfvuilfront. Ik merk al een tijdje dat er opvallend minder zwerfvuil ligt. Of dat ik op bepaalde plekken wel veel zwerfvuil zie liggen, en me voorneem om daar een keer op te gaan ruimen, maar dat het bij een volgende keer passeren alweer opgeruimd blijkt. Fantastisch. Geweldig.
Dat kan maar één ding betekenen: dat er steeds meer zwerfvuilruimers actief zijn. Want in de zwerfvuil-veroorzakende mens heb ik een stuk minder fiducie..

Wie kakt er nu in emmers en gooit die vervolgens in de berm? Kak dan gewoon in de berm, dat is toch een graadje minder erg misschien. Dan spoelt de regen het op den duur wel weg. Of neem je emmer mee naar huis en maak hem daar leeg en schoon.
De emmer-kakkende-mens, ze bestaat helaas. Wie zijn ze? Wat drijft hen?
De zwangerschapstest was negatief.