Wachtdienst sucks. Echt waar. Zeker sinds ik als vrije vogel toch aan handen en voeten gekneveld word door de wachtpost: ook een parttime freelancende vrijbuiter krijgt een fulltime wachtrooster opgelegd. Het raakt kant noch wal, maar bezwaar aantekenen haalt niets uit.
Wachtdienst suckt dus extra nu, maar ach, als die wachtdienst maar vier uur duurt, als je met een fijn team werkt (geen zure mopperkonten vandaag, hetgeen men nogal eens aantreft op zulke shiften; edoch zelden bij een bijna-volledig vrouwenteam), als je tussen de telefoontjes door je uitpuilende mailbox wat kunt opkuisen, als er tijd is voor een babbeltje met de collega’s en voor een stukje zelfgebakken blueberry bananabread tussen de bedrijven door, als je toch weinig kunt ondernemen met dit druilerige weer, als je een supercollega hebt die de terugkomsessie mindfulness overneemt (waar ik overigens veel liever gezeten had, shout out to Marie, thx!!), als je na de wachtdienst tussen de regenbuien door droog bij het zwembad geraakt op het rustigste tijdstip van de zondag en vervolgens kunt genieten van baantjes trekken, een al even deugddoende sauna/bubbelbad/stoombadsessie waar verder bijna niemand is (ik mediteer dan maar in de sauna ter vervanging van de mindfulness terugkomsessie. Note to self: oordopjes meenemen voor het rustmoment op het ligbed na de sauna), als je dan zelfs de douches helemaal voor jezelf hebt en nét klaar bent met een uitgebreide douche-met-scrubbeurt op het moment dat er een roedel van wel veertig uitgelaten kereltjes van een jaar of twaalf binnenstormt en als daar zo volop genietend weer een blogje naar boven plopt dat je even later in een fijn bruin café achter een smaakvolle Corsendonk Pater Dubbel lekker uit kunt tikken, ach…
Ach, en zélfs als dan het douchewater na de sauna verre van koud is, ach, zelfs dán.
Zelfs dan zijn er vast ergere dingen dan een wachtdienst.
