Voor oom Johan was ik altijd een beetje bang. Het was superleuk om met ons hele gezin bij de neefjes en nichtjes te logeren, maar van hoe hij zijn kinderen altijd net te ruw knuffelde en vooral van hoe hij een kip keihard de kop kon inslaan en daarna afhakken, huiverde ik. Ik bleef altijd een beetje uit zijn buurt. Hoe die kippen-zonder-kop nog een paar minuten over zijn erf fladderden, dat was te veel wreedheid. (Klik hier voor de volledige column)

gezondNU, november 2018, www.gezondnu.nl

Met zijn drietjes waren zij mijn broddellapje: Inge, Sara en Merel. Drie vriendinnen. Alle drie werkzaam in een moeilijke sector: hoge werkdruk, veel ziekteverzuim, weinig steun van de leiding, privé de nodige issues te doorworstelen. Zij moesten leren stoppen, ik moest durven starten. (Klik hier voor de volledige column)

gezondNU, september 2018, www.gezondnu.nl

Ik weet niet hoe het met u gesteld is, maar ik ben al perfect. Je zou het niet meteen zeggen, en zelf heb ik ook moeite om het te geloven. Toch schijnt het echt waar te zijn. Ik ben perfect, u bent perfect, wij zijn allemaal perfect. Dat zegt Edel Maex tenminste, de psychiater die mindfulness introduceerde in Belgie?, tijdens de achtweekse mindfulnesscursus die ik volg in Antwerpen. (Klik hier voor de volledige column)

gezondNU, mei 2018, www.gezondnu.nl

Wat gebeurt er als je mediteert? Je ruimt bubbels op door er puntjes van te maken. Dat is de helderste uitleg die ik ooit gekregen heb over het wonder van meditatie. Bubbels kennen we van champagne, van prosecco en van het plastic waar je zo lekker in kunt knijpen. Maar de bubbels in zen zijn heel wat anders, al is de vergelijking met bubbelplastic en het plezier van het kapot knijpen met de bijbehorende knalletjes misschien zo slecht nog niet. (Klik hier voor de volledige column)

gezondNU, februari 2018, www.gezondnu.nl

De plek waar ik nu zit – de gastentuin van de Onze-Lieve-Vrouwabdij in Tongerlo – moet wel de hemel op aarde zijn. Het is er stil; door de dikke muren dringen geluiden amper binnen. Konijntjes peuzelen van het groene malse gras, hier en daar fluit een vogel zijn ochtendlied en de zon verdrijft de ochtendnevel. Ik zit hier alleen, net zoals ik aan het ontbijt alleen zat. Zo heb ik het graag. (Klik hier voor de volledige column)

gezondNU, december 2017, www.gezondnu.nl

Als deze gezondNU verschijnt, is hij alweer voorbij, die lange mooie zomer. Maar nu ik dit schrijf, begint hij pas. De scholen zijn uit, alle kinderen komen thuis met een goed rapport en zelf iben ik ook in mijn nopjes. De overstap naar mijn nieuwe praktijk is verwerkt, ik voel weer vertrouwen na de lange onzekere tijden die zo’n aardverschuiving met zich meebrengt. (Klik hier voor de volledige column)

gezondNU, november 2017, www.gezondnu.nl

Onlangs bracht ik met mijn zieke vadertje een paar uur door op de afdeling Spoedeisende hulp van het lokale ziekenhuis. Om halfacht ’s avonds hadden we ons aangemeld bij de balie. Iets na middernacht lag hij eindelijk aan een infuus in zijn bedje op de afdeling. Ruim vier en een half uur wachtend, hangend, maar vooral reikhalzend uitkijkend naar artsten die dan steeds ons kamertje voorbijliepen. (Klik hier voor de volledige column)

gezondNU, augustus 2017, www.gezondnu.nl

“Ha zoon, heb zojuist je stuk over ‘What The University Doesn’t Teach You’ gelezen. Leuk! En nu ben ik wel benieuwd te horen wat jij als doel of droom hebt gekozen. Zoen. Uw ma.”
“Een avond met vrienden op een supercool terras.”
“Hier thuis? Keicool terras (knipoog)!”
“Nee nee, hier op mijn studentenhuis.”
(Klik hier voor de volledige column)

gezondNU, juni 2017, www.gezondnu.nl

Toen ze voor de derde keer haar gebit verloor (in de vuilnisbak, in de schillenbak, tussen de vuile was), kocht mijn vader geen nieuwe meer. Zo belandde ze vanzelf in de volgende faste van aftakeling: een tandeloos mager vrouwtje met ingevallen mond en bijbehorende smakgeluiden. (Klik hier voor de volledige column)

gezondNU, april 2017, www.gezondnu.nl